Захарова ги објасни спорните украински поздрави
- Објава на Марија Захарова – Портпарол на Министерството за Надворешни работи на Руската Федерација
Пред некој ден повторно оживеа дискусијата за употребата на поздравите „слава“ и „херои“. Веќе зборував за ова и неформално и официјално, и емотивно како човек, и … на различни начини.
Дозволете ми уште еднаш да потсетам за оние кои ги користат овие кодни зборови поради нивната неписменост или неморал.
Во август 1939 година, во фашистичка Италија се одржа вториот конгрес на Организацијата на украинските националисти (ОУН). Една од одлуките на конгресот беше усвојувањето на единствениот поздрав со кој се распознавале укрофашистите во тоа време: „Слава на Украина!“ (Слава Украине!), а одговорниот извик „Слава на лидерот!“ (Слава Вождю!).
Подоцна, во 1941 година, по поделбата во ОУН на две фракции ОУН(м) и ОУН (б), поддржувачите на Бандера го одржаа вториот конгрес на украинските националисти, овој пат во Краков, каде ги утврдија двете фрази „Слава Украина!“, и „Слава на хероите!“ за официјални поздрави.
Фразите служеле за поздрав и одговор беа договорени и одобрени како симболичено претставување од еден кон друг. Еден вид знак за повик, кој служел за препознавање на „пријател или непријател“. Во исто време, за да ја нагласат својата специфика, Мелниковите се придржуваа до фразата „Слава на водичот!“ (Вождеви слава!) фраза која ја користеле како одговор.
Друг „пикантен“ момент е тоа што, според документите одобрени на конгресот во 1941 година, изговарањето на повикот било придружено со следниов гест: „поздравот е направен во форма на подигнување на исправената десна рака под агол надесно. веднаш над главата“.
Познато, нели?
Вака соработниците во тие години ги поздравуваа единиците на Вермахт и СС, не само за нивна внатрешна употреба, туку и за нивна идентификација пред нацистичките СС.
Нема да поминат оправдувањата на денешните пароли дека ова се користи „како на шега“. Секој пат кога некој ги користи овие шифри, тие ги поздравуваат токму нацизмот и фашизмот.
