Клучната грешка на Еди Рама

јануари 17, 2023јануари 17, 2023 Антропол албанија, еди рама, колумна, македонија

Колумна на Ристо Никовски – поранешен амбасадор и колумнист

Ароганцијата на Рама воопшто не е нова ама, сепак, има зошто токму сега тој се осилува. Диктатот е американски, ама веќе нема дилеми дека, и за Унијата, Тирана стана центар за Балканот. Тоа го покажа неодамнешниот самит на ЕУ, со кандидатите за членство, одржан во Тирана. Поради Косово, Белград е хендикепиран и отпишан а, со тоа, и улогата на Албанија сега има нагласено значење. Рама, очигледно, тоа веќе го користи.

16/01/2023Сосема разбирливо, новата покана на албанскиот премиер, Еди Рама, лидерите на албанските политички партии од Македонија да одат на „баци рака“ кај него, наиде на бројни и различни реакции. Како и секогаш, албанските политичари, аналитичари, новинари… со сите сили настојуваат настанот да го претстават како нешто највообичаено, демек, да се одбележат празниците… Тоа нема никаква врска со вистината и е само нов доказ за нивното единство околу големоалбанските национални интереси.

Но, каде Рама ја направи клучната и непростлива грешка, која му ги откри сите скриени намери и планови? Тоа е учеството на министерката за надворешни и европски работи, Олта Џачка. Со нејзиното присуство, средбата доби едно државен, сеалбански карактер, за прашања клучни за македонската држава. Без Џачка на неа, како средба на политички лидери, дури можеше и да се мавта како за нешто што може да се проголта. Ама, вака… Впрочем, и без неа, настанот е крајно неприфатлив и навредлив за нашата земја, ама таа ја откри суштината.

За среќа, и во овој случај, со малку поопстојна анализа, лесно се доаѓа до вистината. Неспорно е дека настанот воопшто не е случаен туку е резултат на трајни и долгорочни, мегали политики на Албанија, започнати некаде во 1950-тите. Жално е што, како и многу пати досега, македонските политичари немаат поим што се случува и каква судбина му се крои на македонскиот народ. Не само од Тирана. Еве зошто.

Прво, Рама ни покажа дека тој и неговата влада доминираат и во Македонија, која мора да ги следи нивните интереси; дека Тирана е носител на евроинтеграцијата на Албанците од регионот, игнорирајќи ја улогата на Македонија; и, над сѐ- дека тој е носител и менаџер на големоалбанскиот проект.

Второ, оваа иницијатива на Рама отворено го реафирмира нивниот патернализам кон сите Албанци во регионот. Истиот, не само што не стивнува туку турбо продолжува и сега нивниот главен интерес е во Македонија. Резултатите се веќе тука – процесот на албанизација на нашата држава е при крај и, по неуставно воведената двојазичнот, нејзината формална федерализација е веќе само техничко прашање.

Трето, потегот на Рама е маестрален доказ дека големоалбанскиот проект останува централна политичка цел на Тирана, ама и на сите албански политичари во регионот. Впрочем, во дадените услови, кога на очиглед на светот се бришат Македонците, тоа е и сосема логично во однос на нас.

Четврто, иницијативата на Рама е директна шлаканица за Македонија и тешка навреда за нејзината власт. Во основата, тоа е флагрантно мешање во нашите внатрешни работи и негирање на нашиот државен суверенитет. Реакцијата на Пендаровски и на Ковачевски дека Рама бил наш докажан пријател е прво смешна а дури потоа трагична. Тие ја поздравуваат средбата место, барем, благо да ја осудат или да изразат одредена резерва или дилема, или да предложат некаква заедничка, меѓудржавна алтернатива… Така мора да биде кога, веќе, директно и отворено не го прашуваат Рама – која му е целта? Што сака да постигне? Нивната реакција покажува до која мерка Македонија е денес навистина ЗАРОБЕНА ДРЖАВА, како никогаш досега. Замислете, тие немаат никаков маневарски простор, да го оспорат безобразието на Рама и да ги бранат фундаменталните интереси на македонскиот народ и државата. Ееееј, до каде нѐ (и се) дотераа!?

Петто, премиерот изгледа заслепен од малиот и опасен ќар кој тој и неговата партија можат да го добијат околу поддршката на уставните промени и следните можни коалиции. „Огнената група“ мудро советува дека за една болва не се гори јорганот, ама кој да разбере?

Шесто, на Пендаровски и на Ковачевски – а) изгледа не им е јасно дека Рама е прво Албанец и борец за интересите на неговата земја, за разлика од нив и владеачката партија кои, сѐ што е македонско, расфрлаат за џабе; б) не сфаќаат дека во политиката – нема пријателства; и в) ама и главно, дека уставните промени се многу поважен и долгорочен интерес за Албанија и за Албанците, отколку за Македонија и за Македонците. Уставните промени се замислени како клучен исчекор во разнебитувањето на Македонците и нивно бугаризирање. А, нема полесен начин за финализирање на Голема Албанија од бришење на Македонците како народ. Не треба да има дилеми дека проектот за бугаризација на Македонците не е замислен ниту во Тирана, ниту во Софија, туку во Вашингтон. Потоа, по обичај, како извршител се јавува Брисел, како докажан американски сателит и слуга, додека соседите се нашите трајни волци. Голема е веројатноста дека крајно неосновано наметнатата промена на Уставот е резултат и на дел од албанските интереси, протежирани од Вашингтон.

Седмо, ни останува да се надеваме дека уставните промени нема да успеат, ама вистинските последици, освен за државата, ќе бидат погубни и за Ковачевски и за СДСМ. Македонскиот народ не е слеп и гледа – а) што сѐ ни прават соседите; б) како секојдневно нѐ резилат; в) како нѐ третираат како недоветен партнер. Огромно мнозинство во земјава е свесно дека, на крајно безобразен и бескрупулозен начин, на наша сметка, соседите ги реализираат сите своите историски синдроми, додека нашата власт – молчи. Се прави отсутна. Сето ова има своја висока цена и власта ќе мора, дај Боже најскоро можно, и да ја плати на избори.

Осмо, што се однесува, пак, до промената на Уставот, тоа е крајно непотребно избрзување, и нова срамна капитулација за земјата, ама и за сите нас. Речиси со апсолутна сигурност може да се тврди дека Македонија, барем следните 20 години, нема да влезе во Унијата. А, да го менуваш Уставот за нешто што нема да се случи толку долго време а, можеби и никогаш – не изгледа баш дека е мудра политика. По две децении, и Европа, и светот, ќе изгледаат сосема поинаку. Прашање е дали и каква Унијата ќе постои до тогаш? Да повториме – промената на нашиот Устав, и отворањето на процесот на бугаризација на македонскиот народ, освен за Софија, моментално е нагласен и приоритетен интерес и на Албанија. Во тој контекст канеше и Рама. За Македонија, промената ќе донесе само нови понижувања и порази, без никаква корист.

Деветто, опозицијата оди со крајно погрешна теза дека иницијатор на настанот бил токму Ковачевски, со цел да ја спаси владата и да ја сочува власта, преку целосна поддршка на албанските политичари од земјава! Сите знаат дека, кога е промената на Уставот во прашање, власта ја има целосната поддршка на албанските партии. Тие се сплотени и околу евро интеграцијата, повторно бидејќи услов за тоа е промената на Уставот, што е клучен сеалбански интерес, за бришење на Македонците. Не за друго. Поканата на Рама, пак, целосно е против интересите на Македонија. Од секој аспект.

Десетто, срамно е однесувањето на албанските политички лидери во земјава. Тие демонстрираат понижувачка зависност од Тирана, прифаќаат да одат таму на „баци рака“, продолжувајќи да играат улога на нејзин „Тројански коњ“. Запрепастува нивниот недостиг на достоинство. Со ова, меѓутоа, тие потврдуваат дека за нив, како политичари, нема ништо поважно од големоалбанскиот проект. Како, тогаш, од нив да очекуваш лојалност кон државата Македонија?

Единаесетто, ако сме барем малку одговорни, овој настан мора да води до целосно преиспитување на нашите политики во однос на Албанија. Тие се длабоко погрешни уште од почетокот на 1990-тите, а суштински промени мораше да се направат барем пред најмалку шест години, во 2017, кога од таму ни беше пласирана навредливата „Тиранска платформа“. Крајно непотребно и понизно, ние целосно ја спроведовме истата, а таа водеше во длабока реконструкција на нашиот уставен поредок. Државата ја претворивме во јазична федерација.

Дванаесетто, овој настан мора да нѐ отрезни, дека е крајно време да се бараат начини за одбрана на македонските фундаментални интереси во однос на Албанија и на Албанците. Ние мораме заедно да живееме, ама при тоа мора да се почитуваат и интересите на македонскиот народ. Не може малцинството да управува со државата, како што е сега.

Тринаесетто, овие размисли се однесуваат и на проектот „Отворен Балкан“ којшто, во основата, има позитивни и корисни карактеристики. Сега, меѓутоа, Рама отворено ни покажа дека имаат скриени интереси во однос на Македонија. Тоа мора да загрижува и да биде опомена дека на сите потези и мерки, во рамките на „Отворен Балкан“, мора да се гледа и низ неспорните големо албански аспирации на Тирана и албанските лидери.

Четиринаесетто, средбата во Тирана секако ќе има директно влијание врз присилувањето на Македонија да изврши промена на Уставот, за во него да внесе непостоечки Бугари. Наведовме зошто е тоа примарен интерес на Тирана. И не само нивен. Рама добро знае дека сите албански политичари во земјава, и досега, апсолутно ги поддржуваа уставните промени. Во тоа, секако, своја улога изиграла и Тирана. Со својот најнов ангажман, меѓутоа, Рама сака само додатно да ја изолира опозицијата во земјава од било каква идна соработка со албанскиот политички фактор, при следните (предвремени) избори. Идејата за такво нешто, секако не е само негова. Тоа е можеби и причината за несоодветното реагирање на нашата опозиција. Се најдоа меѓу чеканот и наковалната.

Има и други докази дека Тирана ги реализира своите најекстремни национално-шовинистички амбиции и планови кон Македонија. И тие нашле овци, и со право ги стрижат. Најново беше што од оваа школска година, без никого да прашаат, успееја во македонските училишта да воведат сеалбански буквар, напишан во Тирана. Тоа е само нов доказ дека ни прават што сакаат и Македонија ја третираат како село без кучиња. Никој не реагираше на ова невидено безобразие на министерот за образование којшто, нели, случајно е Албанец. Тоа беше антиуставен чекор, со којшто, исто така, се игнорираше суверенитетот на државата. За такво нешто не може да решава ниту Владата сама, туку Собранието, на соодветен начин, со претходна подготовка. Вака, министерот ни ја прекројува државата… Секоја му чест!

Само за споредба, ниту во ЕУ нема заеднички учебници. Секоја држава стриктно си ги чува својот суверенитет и правото да ги воспитува и образува своите генерации во рамките на националниот патриотизам. Така е секаде, освен кај нас. Има ли нешто свето, значајно и важно за македонскиот народ, што оваа власт не е спремна да сруши и уништи?

Како краен заклучок: Рама ги прави смешни и недоветни вазали албанските политичари во земјава, а македонската држава вештачка творба. Затоа, воопшто не е случајна изјавата на Ахмети дека без Албанците, Македонија не може да опстане! Изјавата е стара, имаше разни значења а сега – суштината е во федерализацијата.

Текстот е презвемен од plusinfo.mk