Фрчкоски и Петрушевски – два лика од истата валкана политичка сцена

Скандалите и политичките препукувања во Македонија одамна не се вест – тие станаа секојдневие. Последната епизода од оваа мизерна сапуница е обвинувањето на Бране Петрушевски од ВМРО-ДПМНЕ против Јон Фрчкоски, функционер на СДСМ, за користење на наркотични супстанци. Наместо политичари кои се занимаваат со реални проблеми – економија, судство, здравство – јавноста повторно е сведок на валкани игри, ниски удари и бескрупулозна манипулација.

Срамно е што јавниот дискурс во земјава не се води за подобрување на економската состојба, борба против корупцијата, унапредување на образованието или реформите во судството, туку се сведува на валкани напади и лични дискредитации. Додека политичарите си играат валкани игри, граѓаните продолжуваат да се соочуваат со реални проблеми – трагедии, ниски плати, иселување, и отсуство на перспектива.

Петрушевски со својата изјава прави класична политичка конструкција , најава на скандал и секако, инсистирање дека „јавноста заслужува одговори“. Ако навистина има докази, зошто не поднесе пријава до институциите? Ако нема, зошто тогаш се занимава со јавни линчови? Ова е класичен политички циркус – фрли сенка врз противникот, создади медиумска бура и надевај се дека народот ќе се фокусира на туѓиот срам, а твојот ќе го заборави.

Овој стил на политика не е ништо ново за македонската власт, но тоа не ја прави помалку срамна. Наместо аргументирана дебата и институционална борба против криминалот и корупцијата, ВМРО-ДПМНЕ се држи до својата стара тактика, бучни прес-конференции, безмалку хистерични изјави и обиди за медиумски спектакл. Ова е плитка, очајна стратегија за привлекување внимание во отсуство на вистинска политичка визија.

Но ако нападот на Петрушевски е нискобуџетен политички театар, молкот на Фрчкоски не е ништо подобар. Ако нема што да крие, зошто не излезе јавно со јасна, категорична реакција? Дали навистина мисли дека јавноста ќе го заборави ова само затоа што тој одбива да коментира? Овој потег не само што остава простор за сомнеж, туку ја покажува ароганцијата на политичките структури кои сметаат дека не им должат отчет на граѓаните.

Дополнително, Јон Фрчкоски не е обичен граѓанин, туку човек што бил поставен на јавна функција. Доколку навистина има некакви индикации за недолично однесување, должност на институциите е да реагираат. Ако се работи за клевета – зошто тогаш не се бара правна разврска?

Овој случај е школски пример за тоа како македонската политика функционира на принципот на деструкција и медиумски циркус наместо на отчетност и одговорност. Петрушевски и ВМРО-ДПМНЕ треба да престанат со евтини манипулации, а Фрчкоски и СДСМ да сфатат дека игнорирањето на обвинувањата само ја намалува довербата во нивната транспарентност.

Додека политичарите тонат во оваа кал, народот е оставен да гледа уште една бедна епизода од македонскиот политички театар. Иронично, ама вистинито – никој од нив не изгледа подготвен да ја напушти сцената.