Kонцерт на Триото Николај/Руфинг/Татароглу – Leuchtfeuer & Sankyoku во КИЦ
Во понеделник, 12.02.2024 со почеток од 20 часот, во Културно информативен центар – Скопје, Салон 19:19 ќе се одржи концерт на Триото Николај/Руфинг/Татароглу од Базел.
Триото Николај/Руфинг/Татароглу од Базел – Швајцарија, е формирано за време на пандемијата на Ковид во 2020 година и оттогаш работи на полето на слободна импровизација и експериментална музика. Како дел од нивната импровизациска практика, тие постојано ги истражуваат полињата помеѓу отворената композиција и концептуалната импровизација. Во февруари 2024 година се на турнеја во Италија, Србија, Македонија и Грција.
– Џанкарло Николај – Електричен укулеле, предмети, ефекти
– Ерик Руфинг – аналоген синтисајзер, траки/ленти, теренски снимки
– Тасос Татароглу – микротон-дуплекс труба, шакухачи, електроника
Leuchtfeuer е концептуално дело каде што неидиоматската импровизација е структурирана преку надворешни извори. Светилникот, со векови симбол на важноста на комуникацијата, се бара да исполнат слична функција во нов контекст: да ја збогатат комуникацијата меѓу импровизаторите и да помогнат да се создадат нови макроструктури во музичкиот наратив. Светлечките обрасци од 6 светилници од Средоземното и Балтичкото Море беа анализирани и трансформирани во звучни мотиви од страна на триото. Секој мотив заедно со теренските снимки направени на бродови во Северното Море од Ерик Рафинг се дел од траката. Сигналите на светилникот се шифрирани сигнали, што значи дека тие можат да се видат од голема далечина со бродови и да се идентификуваат како маркери за локација, затоа секој светилник испраќа уникатен сигнал, сличен на Морзеовиот код што може да го толкуваат морнарите. Во Leuchtfeuer се користат сигнали од светилници кои трепкаат, кои имаат периодичен сигнал со должина од 3 до 30 секунди и однапред одреден број на трепкања во одредени времиња.
Терминот Sankyoku се однесува на традиционална форма на јапонска камерна музика од крајот на 17 век и значи нешто како „музика за тројца“. Бамбусовата флејта Шакухачи, со својот (далечноисточен) идиоматски гест, се спојува со (западните) современи-експериментални звуци или е во контраст со нив. Звучните фрагменти од традицијата на Хонкиоку и импровизираните секвенци на шакухачи се среќаваат со импровизациски електричен укулеле и електронски апстрактен звучен свет.
Формата, временската скала и експресивната густина на заедничката импровизација се структурирани од централниот принцип на јапонската традиционална музика и општите уметности, јо-ха-кју, што се рефлектира и во церемонијата на цвеќе и чај.
