Три години без правда: Случајот на Теодора Ристовска ја открива нефункционалноста на македонскиот правосуден систем

Случајот на Теодора Ристовска е трагичен потсетник на потребата за темелни реформи во македонското судство. Семејството Ристовска и сите граѓани заслужуваат правен систем кој е ефикасен, транспарентен и способен да обезбеди правда без непотребни одложувања. Време е институциите да преземат одговорност и да покажат дека правдата не е само збор на хартија, туку реалност за сите граѓани.

Трагичната смрт на 22-годишната Теодора Ристовска од Тетово, која во 2022 година беше прегазена на пешачки премин, стана симбол на длабоките проблеми во македонскиот правосуден систем. Три години по несреќата, нејзиното семејство сè уште чека на правда, додека судските процеси се одложуваат, а сторителот е на слобода.​

Август 2022: Несреќата се случува на 15 август, кога Теодора е прегазена од автомобил управуван од тогаш 49-годишниот Менсур Пајазити од Голема Речица. Таа подлегнува на повредите три дена подоцна во Клиничкиот центар во Скопје.​

Јули 2023: Судењето започнува речиси една година по несреќата.​

Ноември 2023: Пајазити ја признава вината и е осуден на три години и шест месеци затвор.​

Декември 2023: Апелациониот суд во Гостивар ја намалува казната на две години затвор по жалба на обвинетиот.​

Февруари 2024: Врховниот суд ги укинува претходните пресуди и наложува повторно судење.​

Март 2025: Повтореното судење започнува, но веднаш е одложено за 27 март поради отсуство на обвинетиот и неговиот бранител. Судијата Елведин Ферати ја донесува оваа одлука.

Овој случај ја открива сериозната нефункционалност на македонскиот правосуден систем. Постојаните одложувања, намалувањето на казните и враќањето на предметот на повторно судење укажуваат на недостаток на ефикасност и транспарентност. Семејството Ристовска со право се чувствува изневерено и прашува: “Уште колку треба да чекаме? Уште колку треба да се бориме за нешто што е очигледно?” ​

Според извештајот на Европската комисија за Македонија од 2023 година, подготвеноста на правосудниот систем е оценета помеѓу одредено и умерено ниво, без постигнат напредок во однос на судството. ​

Оваа ситуација бара итни реформи и одговорност од надлежните институции. Правдата не смее да биде одложена, особено во случаи каде што животот на млад човек е изгубен поради очигледна небрежност. Секое одложување дополнително ја продлабочува недовербата на граѓаните во правосудниот систем и ја поттикнува културата на неказнивост.​

Правдата што доаѓа доцна, веќе не е правда – време е системот да почне да работи за народот, а не за моќниците!