82 години од Варшавското востаниe – Кога младите се спротивставија на нацистичката тиранија

На 19 април 1943 година, во срцето на нацистички окупираната Варшава, започна едно од најзначајните и најтрагичните востанија во историјата на Втората светска војна. Еврејските жители на Варшавското гето, соочени со неминовна депортација во логорите на смртта, се кренаа на оружен отпор против нацистичката машинерија.

Водени од младите лидери како Мордехај Аниелевич, членовите на Еврејската борбена организација (ŻOB) и Еврејската воена унија (ŻZW) се спротивставија на германските сили со ограничени ресурси и оружје. И покрај тоа, тие успеаја да одложат нацистичките планови за ликвидација на гетото за скоро еден месец, користејќи герилски тактики и скривалишта во подземни бункери.

Нацистите, изненадени од отпорот, одговорија со брутална сила, систематски уништувајќи згради и користејќи огномети за да ги изгорат скривалиштата. На 8 мај, главниот бункер на улицата Мила беше откриен, при што Аниелевич и многу од неговите соборци извршија самоубиство за да избегнат заробување.

До 16 мај, нацистите прогласија дека „Еврејската населба во Варшава повеќе не постои“, симболично уништувајќи ја Големата синагога. Во текот на востанието, околу 13.000 Евреи беа убиени, а останатите 50.000 беа депортирани во логорите на смртта.

Иако востанието беше задушено, неговото значење останува вечно. Тоа претставува симбол на храброст, отпор и човечко достоинство во најмрачните времиња на човештвото.