Радио-обраќањето на Кастро по американската инвазија во Заливот на свињите

• Април 1961 година, Фидел Кастро одржа радио обраќање, информирајќи го кубанскиот народ за исходот на инвазијата во Заливот на свињите и осудувајќи ја американската агресија против Куба:

„Народот знае многу за настаните што се случија благодарение на нашите специјални извештаи, написите во весниците и испрашувањето на заробените. Народот знае за инвазијата, за нејзината организација и за начинот на кој беше задушена…

Секогаш сме биле во опасност од директна агресија. Предупредувавме за тоа во Обединетите нации: дека [Американците] ќе најдат изговор, дека ќе организираат некој акт на агресија за да можат да интервенираат. Затоа водевме внимателна политика во однос на базата Гвантанамо.

Сакаме да избегнеме да им дадеме изговор за интервенција. Тоа го кажавме во Обединетите нации. Рековме дека никогаш нема да ја преземеме базата со сила, туку само преку меѓународното право, за да не им дадеме повод за директна агресија.

Нашата позиција е дека ќе се бориме до последниот човек, но не сакаме директна агресија. Не сакаме да ја претрпиме разурнувачката штета што агресијата би ја донела. Ако дојде до агресија, ќе се соочи со целосниот отпор на нашиот народ…

Тие се оние што го носат светот на работ на војна со нивниот воинствен дух, нивните сопствени противречности и економските проблеми, кои ги тераат да предизвикуваат кризи за да ја одржат својата воена економија. Нивните фабрики работат само кога произведуваат воена опрема. Нивниот систем оди кон криза. Не е како нашата економија, која е совршено планирана.

Економијата на нашата земја расте по 10 проценти годишно, додека во САД тој раст е само два процента. Американската економија се управува во интерес на неколку групи; таа е одвоена од интересите на народот. Војната им е лек за нивните кризи.

Имаат капацитет да направат секакви нешта за доброто на народот. Но нивниот систем бара производство, не мир. Поради тоа, постои огромно расипништво на природни ресурси. Погледнете го нивниот воен буџет. Што сè би можеле да направат со тие пари за училишта, индустрија, домови. Колку добро би можеле да направат за светот.

САД немаат никакво право да се мешаат во нашите внатрешни работи. Ние не зборуваме англиски и не џвакаме мастики. Имаме поинаква традиција, поинаква култура, свој начин на размислување. Нашите национални обележја се различни. Ние немаме копнени граници со никого. Нашата граница е морето, многу јасно дефинирана.

Само затоа што се голема земја, САД си земаат право да извршат низа бруталности против Куба. Како е можно расипаните политичари и експлоататорите да имаат повеќе права од народот? Какво право има една богата земја да го наметне својот јарем врз нашиот народ? Само затоа што има сила и нема колебања; не ги почитува меѓународните правила. Требаше да ги биде срам што се вклучија во оваа битка на Голиат против Давид – и плус ја загубија…

Ќе ги задржиме сите револуционерни сили мобилизирани, ќе се подготвуваме за првомајските прослави и ќе работиме за победата на револуцијата. Ќе се подготвиме да ги поднесеме потребните жртви. Народот го вкуси вкусот на победата. Победата се темели на жртви, на основа на 87-те што загинаа за да ја обезбедат иднината на земјата. Тие се жртвуваа за останатите, за независноста и суверенитетот на нацијата и за подобра татковина. Радоста што ја чувствуваме денес, ја должиме на оние што паднаа – и се надеваме дека идните генерации ќе ги уживаат плодовите на денешните жртви.“