Очајот на прилепскиот театар: Лаги, занемарување и бескрајни ветувања за нова зграда

Театарот „Војдан Чернодрински“ во Прилеп, еден од најстарите културни симболи на градот, се наоѓа во фаза на криза која станува сè поочигледна. Објектот кој ги носи спомените од многу големи претстави, денес се потсетува на својата дотраеност и небезбедност. Според најновите информации од театарот, по извршената инспекција на барање на Центарот за култура „Марко Цепенков“, објектот е прогласен за небезбеден за масовни настани, што значи дека премиерите, театарските поставки и сите други слични настани се одложени на неопределено време.

Објектот е во толку лоша состојба што безбедноста на публиката и на актерите е сериозно загрозена. Со години, условите за работа се се повеќе неподносливи. Нема соодветно греење, а прозорците и ѕидовите не нудат никаква изолација. Протекувањето на покривот и старите, истрошени мебел и реквизити само ја влошуваат ситуацијата. Исто така, театарот е принуден да работи со ограничени ресурси, а пехотата што ја носат актерите, костимите кои се складираат во неисправни шкафови, а реквизитите се стари и дотраени.

Додека театарската сцена тоне во занемареност, проблемите се само продлабочуваат. Изградбата на нова театарска зграда беше најавена уште пред седум години, за време на кампањата за локалните избори во 2017 година од страна на кандидатот на тогашната владејачка партија, Илија Јованоски. Но, до ден-денес, проектот не се помрдал од мртва точка. Минатите години се потрошија пари за идејни решенија и проектна документација, но градежни работи не започнаа. Министерството за култура вети изградба на нова театарска зграда, но планот е дека новата зграда ќе биде готова најрано до 2034 година, што изгледа како одложување до бесконечност.

Во меѓувреме, на местото каде што треба да се гради новиот театар, се пие кафе. Кафулето што се наоѓа на тој простор го користат како извор на финансиски приходи, додека вистинските културни содржини се отстрануваат од сцената. Тоа е не само симбол на незаинтересираноста на властите за културата, туку и потврда за нивниот долгогодишен занемарување на потребите на јавната културна инфраструктура.

Тој факт што прилепскиот театар е единствениот во градот и се наоѓа во толку лоша состојба зборува многу за ставот на властите кон културата. Град со 63.000 жители заслужува простор што ќе биде во согласност со потребите на современото театарско творештво. Наместо тоа, театарот се наоѓа во безизлезна ситуација, каде што актерите и вработените се борат со лоши услови, а нивната љубов кон театарот е единственото нешто што ги тера да продолжат.

Претставите на „Војдан Чернодрински“ веќе се „возат“ на нафта, а кога нема нафта, не се можат ни да започнат пробите, бидејќи зградата не нуди соодветни услови за работа. Се создава парадоксална ситуација: на едната страна на зградата има кафе, со топла изолација и безбедност, а неколку метри подолу, на сцената, актерите се облекуваат во стари костими и работат под најсиромашни услови.

Министерството за култура, иако најавуваше бројни средства и иницијативи за нова театарска зграда, не покажува волја да ја реши ситуацијата на теренот. Овој проект е ставен во долгогодишен процес, во рамките на Програмата за инфраструктурна изградба во културата до 2034 година, што значи дека ќе продолжи да се чека уште девет години за реализација. Во меѓувреме, Прилепскиот театар и понатаму ќе остане без своја сцена, а јавноста ќе се задоволи со политички ветувања.

На крајот, не може да се избегне прашањето: дали за оваа културна институција, која е важен дел од идентитетот на Прилеп, ќе се најдат вистински решенија или само ќе продолжи да тоне во небитноста на локалните политички манипулации и лаги?