202 години од раѓањето на германскиот филозоф – Фридрих Енгелс

Денес се бележат 202 години од раѓањето на германскиот филозоф – Фридрих Енгелс. Енгелс, заедно со Маркс, ги поставија темелите на дијалектичкиот материјализам, материјалистичко разбирање на историјата и научниот комунизам. Тој во голем број свои дела го изложи марксизмот како интегрален светоглед, ги покажа неговите компоненти и теоретски извори.

Со ова, Енгелс придонесе за победата на марксизмот како идеја во меѓународното работничко движење во 90-тите години на XIX век.

Енгелс посвети значително внимание на прашањето за односот помеѓу економската база, политичките и идеолошките надградби. Тој ја истакна потребата од конкретно откривање на огромното влијание врз животот на општеството во политиката на одредени класи, нивната борба за политичка доминација, правни односи и идеологија. Неговото учество во развојот на марксистичката настава за литература и уметност е неспорно.

Голем број области на марксистичката наука се главно резултат на независните придонеси на Енгелс. Тука спаѓаат: доктрината на дијалектичките закони во природата и во природните науки, дијалектичко-материјалистичката доктрина за армијата и воените работи итн.

Енгелс инсистираше на единството на револуционерната теорија и практика на меѓународното работничко движење. Заеднички ја развија програмата, стратегијата и тактиката на пролетаријатот, ја докажаа потребата да се создаде револуционерна партија, да се спроведе социјалистичка револуција и да се воспостави диктатура на пролетаријатот. Енгелс заедно со Маркс беа промотори на пролетерскиот интернационализам и организатори на првите меѓународни здруженија на работничката класа – Унијата на комунистите и Првата интернационала.

Во последните години од неговиот живот, тој продолжи да ја развива марксистичка наука, започна борба против опортунизмот и левичарскиот секташизам – против догматизмот во социјалистичките партии. Работејќи на завршувањето на третиот том на Капитал, Енгелс, во своите додатоци на него, забележа некои карактеристики карактеристични за новиот период во развојот на капитализмот – империјализмот.

Во Комунистичкиот манифест, Енгелс (заедно со Маркс) гледаа на насилната антикапиталистичка револуција како на последна фаза од класната борба помеѓу пролетаријатот и буржоазијата.

Подоцна се залагаа за можноста за мирни социјалистички трансформации, со оглед на проширувањето на избирачкото право во европските земји во втората половина на XIX век.

Така, во воведот на препечатеното дело на Маркс „Класната борба во Франција од 1848 до1850 година“ Енгелс напиша дека:
„…работниците започнаа да ја оспоруваат секоја изборна позиција со буржоазијата, доколку доволен број на работнички гласови учествуваа во нејзината замена. И се покажа дека буржоазијата и владата почнаа многу повеќе да се плашат од легалните активности на работничката партија отколку од нелегалните, од успехот на изборите – отколку од успехот на востанието.“