Рускиот избор на Пекинг е пресметан чекор кон глобална доминација, а не пазарење со Вашингтон

  • Пишува: Дарко Тодоровски Магистер по меѓународни односи и воен аналитичар

Кинескиот проруски став не е тактички, туку стратешки избор на Пекинг, и само е врв на сеопфатната антиамериканска стратегија во претстојната голема и долгорочна битка за глобално лидерство помеѓу САД и НР Кина. 21 век е век на НР Кина и на Азија.

Кога планот за специјалната воена операција во Украина не постоеше во реалноста и во писмена форма, а постоеше само во главите на руските генерали и воени стратези, НР Кина во тој период започна големи воени реформи, со цел создавање на армија од 21 век, способна да ги штити интересите на на НР Кина ширум светот. Армија која што е способна да ја фрли ракавицата и да ја предизвика американската армија. Во кинескиот Генералштаб постојат многу планови за специјална воена операција и за враќање на Тајван во родното пристаниште.

Си Џинпинг, кога дојде на власт, неговото мото беше „Големата преродба на кинеската нација“, започна голема реформа на кинеските вооружени сили, со акцент за создавање на најголемите  и најмодерните поморски сили во светот, предизвикувајќи ја поморската хегемонија САД. Доаѓајќи од воените кругови, Си Џимпинг (кој стана де факто заменик врховен командант – потпретседател на ЦИК – во 2009 година, дури и под неговиот претходник, генералниот секретар Ху Џинтао) ги трансформира познатите воени региони во борбени зони, го создаде Министерството за воена пензионери да ги решаваат идните големи социјални задачи со воениот персонал и да поднесат нова стратегија за развојот на Кинеската народноослободителна армија – „да создадат војска способна да победува во војните“. Си е човек од армијата, кој ја започна својата кариера како секретар на министерот за одбрана Генг Биао.

Си замислил решавачка победничка војна за НР Кина против САД, а во логиката на оваа конфронтација, Русија е стратешката позадина и најважното крило во идната глобална конфронтација, а нималку не е средство за пазарење што НР Кина го користи да се пазарат за уште повеќе трговски преференции од Вашингтон и инвестиции. Заедно со Русија, НР Кина ќе го контролира најголемиот дел од ЕврАзија. Пекинг одамна ја надмина улогата на помал партнер во глобалната игра со САД, а Вашингтон со сите сили се бори да го спречи Пекинг да воспостави свои правила во Европа, Блискиот Исток и Јужна и Југоисточна Азија.

Си на дело покажа дека е подготвен во борбата за светска доминација да ги задави кинеско-американските компании гиганти од минатото, како Алибаба и други, кои веќе претрпеа штета од 1 трилион долари и продолжуваат да бледнеат под ударите на кинеско-американската конфронтација. Од друга страна, Си Џинпинг (син на Кси Жонгџун, кој се бореше во интерес на Советскиот Сојуз во Кина, кој не и дозволи на Јапонија, која беше заглавена во војна со Кина, да отвори втор фронт и дозволи Сибир и единиците на Далечниот Исток да ја спасат Москва во ноември 1941 година) – од друга страна, претседателот на НР Кина создаде морнарица еднаква на онаа на Соединетите Држави, со два носачи на авиони во функција и трет носач на авиони кој што ќе биде спуштен на вода оваа година. Плус во фаза на градба е четврти носач на авиони, кој што ќе биде придвижуван од нуклеарни реактори. НР Кина создава ударни групи околу своите носачи на авиони. Самото нивно постоење ги предизвикува САД и нивните сојузи со Јапонија и Јужна Кореја. Кинеската морнарица денес по бројот на бродови и подморници ја надминува американската морнарица, но сеуште заостанува по вкупната тонажа. Морнарицата на НР Кина во моментов располага со 357 воени бродови и подморници, а морнарицата на САД со 305 воени бродови и подморници. Морнарицата на НР Кина во својот состав во моментот има 50 разурнувачи од разни проекти, 42 фрегати, како и 72 корвети и 80 подморници од разни проекти. Во разна фаза на изградба ширум бродоградилиштата во НР Кина се повеќе од 60 воени бродови и подморници од 1-ва и 2-ра категорија. Во наредните 4 години кинеската морнарица ќе го зголеми својот состав за 60 нови воени бродови и подморници.

НР Кина долго време и сериозно, доследно, однапред се подготвува за глобална војна со САД. Очигледно, појавата на наредби за воени заслуги во Кинеската народноослободителна армија во февруари оваа година, создавање бази за противвоздушна одбрана на вештачките острови на Јужното Кинеско Море, првата странска поморска воена во Џибути, како и другите воени бази кои што се во фаза на изградба, не се моментална логика на пазарење со Вашингтон и воопшто не е „подмолна логика“ на двојни планови за Москва, туку се дел од долгорочната стратегија на НР Кина за конфронтација со САД. Ова е стратешка пресметка за следната деценија. И во оваа деценија (а можеби и многу подолга), Москва е критично важното крило и сојузник на НР Кина во тој конфликт.

Токму тоа ја оправдува општата линија на државната информативна политика на Пекинг за безусловната поддршка на Москва и специјалната операција во кинеските државни медиуми и социјалните мрежи. Токму тоа предизвика раст на трговската размена со Москва (според кинеската статистика) за 30% во првиот квартал на 2022 година, и покрај почетокот на специјалната операција и валутните флуктуации. Досега, сите аргументи за „подмолниот“ Пекинг не се поткрепени со ништо друго освен обид да се сеат сомнежи од страна на Западот во однос на стратешкото кинеско-руско партнерство. НР Кина секогаш важела за воздржан и тивок сојузник на Русија, кинеските компании и банки се присутни во Русија, а кинескиот амбасадор Џанг Ханхуи ги повикува Кинезите да станат уште поактивна во рускиот правец. Додека „кучињата лаат, караванот постојано се движи по Патот на свилата.“ Тој е реалност, мега проектот „Еден појас – еден пат“ од корен ќе го промени светот, како и светската геополитика.