поезија

За да не го изгуби лебот Во време на засиленото злоставување, Понекој решил вистината За злосторствата на режимот кој го

Денес е недела. Прв пат насонце мене денес ме изнесоа, И за прв пат во мојот живот;      

Ми се допаѓаш кога молчиш Како да си отсутна, Ме слушаш од далечина А мојот глас не те допира Како

Очи ти сакам, молња да режат, кипнати гради оган да горат, врели ти усни жар да се сторат, под твоите

I Навистина, живеам во мрачно време! Безопасниот збор е глупав. Безгрижното чело знак е на неосетливост. Оној што се смее

1. Вчера си појдов, наминав низ таја гора зелена под тија буки високи по ќилим сенки широки. Одев со глава

I Што вреди добрината Кога добрите веднаш ги убиваат, или ги погубуваат Оние спрема кои овие се добри? Што вреди

Песна една е ова песна, за тие што сонцето од земјени садови го пијат! Ова е една ткаенина в’пламен коси