На денешен ден е роден Петре М. Андреевски – Гласот на македонската душа, срцето на нејзиниот јазик

На денешен ден, 25 јуни 1934 година, во селото Слоештица, Демирхисарско, е роден Петре М. Андреевски, писателот кој го преточи македонскиот бол и гордост во зборови, поетот кој од народната мака создаде литература и творецот чиј глас не престанува да одекнува низ страниците на современата македонска книжевност.

Андреевски не беше само писател, туку културен столб. Неговото дело, прозаично и поетско, е втемелено во народната меморија, во историскиот наратив на македонскиот народ, во јазикот што го обликуваше со величествена едноставност и со длабока симболика. Како што Блаже Конески го кодифицираше македонскиот јазик, така Петре М. Андреевски го возвиши.

Неговото најпознато дело, романот „Пиреј“, е повеќе од книжевност. Тоа е национален еп, документ на македонското страдање, отпор и достоинство. Тоа е роман што треба да се чита на глас, пред ученици, пред работници, пред државници, затоа што тој нè обединува во нашата колективна болка и сила.

Но, Андреевски не беше само Пиреј. Тој беше и „Скакулци“, и „Небеска Тимјановна“, и „Јазли“, и „Пофалби и поплаки“. Со секој стих, со секоја реченица, нè потсетуваше дека Македонија е и небо и земја, и судбина и проклетство, и љубов и трагедија.

Беше член на МАНУ, на ПЕН Центарот, претседател на Друштвото на писателите – но пред сè беше човек од народот, кој зборуваше со неговиот јазик и ја запиша неговата вистина. Како уредник во Македонската телевизија и во списанието Разгледи, остави трага и во културната јавност, но неговиот најголем отпечаток останува во книгите што ги остави зад себе, одбрани дела во 11 тома, наследство што ни припаѓа на сите.

Добитник на највисоките македонски награди, а постхумно и носител на Орденот за заслуги за Македонија, Андреевски не замина, само престана да пишува. Зашто неговите зборови се сè уште живи и ќе живеат додека постои и последниот читател кој ќе се наведе над неговата мисла и ќе се препознае.

Петре М. Андреевски почина на 25 септември 2006 година и е погребан во родното Слоештица. Сепак, во нашата книжевна и духовна меморија, тој останува бесмртен.