Да не дозволиме да се фатиме на мамката на бугарската држава

Статус на проф. Љубомир Цуцуловски.

---

Да не дозволиме да се фатиме на перфидната јадица, која бугарската држава постојано нѝ ја потура – дали, имено, Македонците сме Македонци; каква е и чија е нашата македонска историја; дали револуционерите, кои се бореле за независна Македонија, се Македонци; дали постои македонскиот јазикот, на кој секојдневно говориме, општиме, пишуваме, пееме…, бидејќи тоа е истата јадица/мамка на која се фативме уште 1992 година (после Лисабонската декларација) да разговараме со Грција за некои разлики околу името, кои никого на ништо не обврзувале, уште помалку принудувале – барем така нѐ убедуваа. Потоа, разговорите преминаа во преговори. Преговорите во…

И, на крај, сето тоа резултираше со Договорот од Нивици и привременото губење на државното име. И покрај сето тоа, многу нешта не научивме, па вчера во мојот пост (од наша пуста добродушност, еднаква на неискусност и наивност) извесен анонимус (Мариян Иванов Ноев) успеа да се наметне со својата некултивирана нахалност и да стана централна фигура во коментарите со која се спори, на која ѝ се докажува, аргументра, наместо целосно да се игнорира, а главното внимание да се посветеше на изјавата на Екатерина Захариева и на тоа што е имплицирано во неа.

Затоа, да не дозволиме понатаму да се лепиме на вакви перфидни мамки, особено на денешен ден, кога Делчев беше (најверојатно!) предаден и, потоа, убиен.